Ο Amstrad CPC 6128, η Amiga 500 και ο Πετρόπουλος

Εγώ ήμουν αυτός, κάποτε. Ναι, αυτός με τον Amstrad 6128.

1986. Όταν αγοράσαμε τον Amstrad 6128 με την πράσινη οθόνη, έγινα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος πάνω σ΄αυτόν τον πλανήτη. Ήταν ανώτερος και από αυτόν τον μισητό commodore 64, για τον οποίο τόσο υπερηφανευόταν, ο συμμαθητής μου ο Πετρόπουλος που ήταν Ελληνοαμερικάνος και είχε πάντα τα τελευταία gadgets και παιχνίδια και την καλύτερη συλλογή από ομάδες subbuteo...


Όμως τώρα, ήμουν εγώ, ένα βήμα πιό μπροστά (ναι!..), με ένα μηχάνημα που είχε 128 kb μνήμη RAM, 4 MHz ταχύτητα, 20MB σκληρό δίσκο και ενσωματωμένο floppy disc drive στο πληκτρολόγιο! Φυσικά, τότε οι υπολογιστές δεν είχανε καν windows και όλες οι εργασίες γίνονταν με εντολές σε ένα περιβάλλον dos. Για παράδειγμα, για να τρέξεις ένα παιχνίδι πληκτρολογούσες

Run "Arkanoid"




Να μιλήσω και για τα παιχνίδια του Amstrad;; Xevious, Renegade, Wonder Boy, Commando, Arkanoid, 1942, Rick Dangerous και δεν συμμαζεύεται. Τα μπλιπ-μπλιπ ακούγονταν σαν κελάηδισμα στ' αυτιά μου και δεν ξεκόλλαγα από την οθόνη μέχρι να καζζζαντήσω σαν ζαλισμένο κοτόπουλο...

Η ευτυχία μου κράτησε μέχρι να βγει η Amiga 500... Tότε έγινα ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος στον πλανήτη. Αγόραζα το περιοδικό Pixel και έβλεπα τα γραφικά της και έλιωνα. Κοιμόμουν με τα Pixel κάτω απ΄το μαξιλάρι μου και έγραφα πάνω στο θρανίο, στο σχολείο, μηνύματα όπως I love you Amiga.



Ήμουν εντελώς καψούρης, έπρεπε πλέον να το παραδεχτώ. Ώσπου μια θρυλική μέρα, ο πατέρας μου αποφασίζει να μας την πάρει. Όλο το προηγούμενο βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ καθόλου από την αγωνία μου.



Φτάνουμε στο μαγαζί με τους υπολογιστές και μόλις ο πατέρας μου ακούει την τιμή, λέει "Μα..δεν υπάρχει τίποτα άλλο πιο φτηνό;..."


Τίποτα άλλο;;!!.. Τίποτα άλλο;;;;!!!!......


Τα όνειρα μου γκρεμίστηκαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα...


Τελικά δεν την πήραμε γιατί δεν φτάναν τα λεφτά. Ο Πετρόπουλος όμως την είχε πάρει ήδη και όποτε πέρναγα κάτω απ' το σπίτι του, κοίταζα προς το δωμάτιό του με λάγνο βλέμμα και σκεφτόμουν, πω πω, εκεί πάνω υπάρχει μια AMIGA 500......


Έτσι αρκέστηκα στις διηγήσεις του, για τα σενάρια των games που έπαιζε και εγώ τον έβλεπα και ξεροστάλιαζα, καθώς γυρνούσαμε απ' το παλιοσχολείο. Άσε που φορούσε και ένα απίθανο ηλεκτρονικό ρολόι casio που έκανε και μαθηματικές πράξεις...Άσε που η ομάδα του οι Firestones μας νίκαγε μονίμως στην μπάλα...Τρώγαμε και γκολ και ξύλο...


Αχ, τι δύσκολα που είναι τα παιδικά χρόνια....

Βιντεοκασέτες

Τα βιντεοκλάμπ εμφανίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 κι εξαπλώθηκαν ταχύτατα. Άρχισαν να ξεφυτρώνουν παντού, σε κάθε γειτονιά, σαν μανιτάρια και αποτέλεσαν την εμμονή της εποχής. Η βιντεοκασέτα υπήρξε η βασίλισσα της δεκαετίας. Την εποχή εκείνη ο πατέρας μου ήταν ο ιδιοκτήτης ενός τέτοιου καταστήματος και είχα την τύχη να παρακολουθώ από κοντά τις εξελίξεις στον χώρο. Θυμάμαι το μαγαζί να γεμίζει κόσμο με κάθε καινούρια ελληνική ή τούρκικη παραγωγή, αφίσες από το Dirty Dancing και το Blade Runner, τις λεγόμενες "αισθησιακές" ταινίες κρυμμένες στα πιο ψηλά ράφια "για να μην τις δει το παιδί". Τα δικά μου αγαπημένα της εποχής, όλα τα παιδικά, ντυμένα με τις φωνές των: Ακίνδυνου Γκίκα, Σπύρου Μπιμπίλα, Κατερίνα Γκίργκις, Δήμητρα Δημητριάδου και άλλων.

Τώρα που οι βιντεοκασέτες αποτελούν πια παρελθόν, ο μικρός αυτός "θησαυρός" βρίσκεται κρυμμένος στο γκαράζ σκονισμένος και ξεχασμένος. Σε αντίθεση με τις κασέτες ήχου και το βινύλιο που αποθεώθηκαν κατά την μετάβαση της μουσικής στην ψηφιακή εποχή οι βιντεοκασέτες ξεχάστηκαν...

Στο επόμενο μεγάλο ταξίδι υπόσχομαι να επανέλθω με φωτογραφίες και περισσότερες λεπτομέρειες. Μέχρι τότε ρίξτε μια ματιά εδώ για να θυμηθείτε τα μικρά πόνυ, τον σπορτ μπίλι και άλλους αγαπημένους παιδικούς ήρωες.


Bisous, Creme

Κύβος του Rubik

Μετά από 25 περίπου χρόνια, πέρσι τέτοιο καιρό, έπεσε στα χέρια μου και πάλι ένας κύβος του Rubik. Ένα πολυαγαπημένο παιχνίδι στις αρχές της δεκαετίας του '80 που πήρε τα πάνω του ξανά τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν πολλές και διάφορες παραλλαγές πλέον του κύβου αυτού στο μικρότερο 2x2x2, αλλά και στα πιο σύνθετα 4x4x4, 5x5x5 και τις πυραμίδες, σφαίρες και αμέτρητες άλλες παραλλαγές.





Το θετικό είναι ότι επιτέλους, μετά την παρακίνηση ενός φιλότιμου και υπομονετικού 50άρη πλέον καταφέρνω να τον λύνω, πράγμα που δεν έκανα ποτέ στα παιδικά μου χρόνια, όπου με ταλαιπωρούσαν οι... 5 από τις 6 πλευρές και δεν είχαμε την πολυτέλεια του internet, της πληροφορίας που χρειαζόμαστε για να βρούμε την λύση που μας ταιριάζει. Δεν κατάφερα δυστυχώς ψάχνοντας στην αποθήκη να βρω τον παλιό μου κύβο, αγόρασα έτσι έναν καινούριο που μετά από αρκετή χρήση, φαίνεται παλιότερος από τον παλιό μου! :)

Ακολουθεί προσωπικό βίντεο-επίδειξης της λύσης του που σε καμιά περίπτωση δεν συγκρίνεται με την ικανότητα που έχουν οι πρωταθλητές με χρόνους κάτω των 10 δευτερολέπτων!!!



Και η... πτωχή προς το παρόν συλλογή μου: