9.79

Στις 24 Σεπτεμβρίου 1988 επιστρέφαμε οικογενιακώς από διακοπές και το μυαλό μου ήταν να φτάσω γρήγορα στη τηλεόραση.
Ήταν η ημέρα διεξαγωγής του τελικού των 100μ. της Ολυμπιάδας της Σεούλ - η κούρσα του αιώνα, μέχρι την επόμενη.
Μόλις που πρόλαβα να πατήσω το on...

Ο "βραχύσωμος" "Καναδός" τους διέλυσε... Ο "νικητής" Καρλ Λιούις έφαγε σκόνη...
Μετα θα μαθαίναμε σε απευθείας μετάδοση ότι ο Μπεν Τζόνσον ήταν ντοπέ...
"Ντοπέ είναι όποιος πιάνεται" μια ατάκα που θα ειπωθεί πολύ αργότερα από τον εγχώριο γκουρού Τζέκο αλλά ήταν σοφή.

Στις αρχές τούτης της δεκαετίας, κοντά με το ξεστόμισμα της ατάκας, οι δέκτες μας είχαν την εικόνα ενός Καρλ Λιούις που δυσκολευόταν να περπατήσει έστω και με τη μαγκούρα του...
Αντίθετα, ο ντοπέ Τζόνσον ίσως και να "χαίρει άκρας υγείας"...

Εχθές ο νέος υπερπρωταθλητής, ένα πραγματικό φαινόμενο, ο Usain Bolt, έκανε μια κούρσα που θύμησε Μπεν Τζόνσον: 9.58...

Για να απολαύσεις σήμερα τον αθλητισμό πρέπει να βγάλεις από το μυαλό σου τη λέξη "ντόπα", ευτυχώς εκείνα τα χρόνια η λέξη αυτή δεν μπορούσε να πάρει από μέσα σου αυτό που έβλεπες.