29.5.08

Κι εγώ σου λέω ΣΤΟΠ! Μη!

Όταν σκέφτεστε Eurovision και δεκαετία 80, ποιο κομμάτι σας έρχεται στο μυαλό; Εμένα το ΣΤΟΠ με τους Bang, που μας εκπροσώπησαν το 1987 στο Βέλγιο. Θυμάμαι που ήμασταν ενθουσιασμένοι με τη 10η θέση και μάλιστα το είχα σημειώσει και στο ημερολόγιό μου με τα πιο στρογγυλά μου γράμματα :-)



Την ίδια χρονιά την Κύπρο εκπροσώπησε η Αλέξια με το Άσπρο-Μαύρο, και πήρε την 7η θέση.



Το κλιπάκι από την παρουσίαση του τραγουδιού στην Eurovision μπορείτε να το δείτε εδώ.

Τελικά ωραία και καλή η δεκαετία του 80, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι την χαρακτήριζε το στυλ και η κομψότητα...

23.5.08

O Ροζ Γάτος (1986)





Τελευταία ξεκίνησα να μοντάρω τις καλύτερες στιγμές από cult Ελληνικές ταινίες. Η συγκεκριμένη που βγήκε στις αίθουσες το 1986 αποτελεί μια από αυτές. Ειδικά για τους λάτρεις της δεκαετίας του 80 έχει ιδιαίτερη αξία καθώς έχει πολλά πλάνα από τη θρυλική ντίσκο της εποχής Dorian Gray αλλά και πολύ καλό soundtrack : Stevie Wonder-Part time Lover , Radiorama - Chance to desire , Cinderella-Martinelli, Modern Talking -Cheri Cheri Lady, Peter Randell - Lost In Tokyo. Επίσης αποτυπώνει πολύ ωραία το κλίμα της εποχής με τις μηχανές, τις πλάκες στα σχολεία και το καμάκι...


Η υπόθεση αφορά ένα θρησκευόμενο καθηγητή Λυκείου που αποκτά διπλή προσωπικότητα και τα βράδυα μετατρέπεται σε μηχανόβιο και ντισκόβιο!Ο Σωτήρης Μουστάκας φυσικά είναι απολαυστικός ενώ highlight της ταινίας αποτελεί η εμφάνιση του στήθους της Βάνας Μπάρμπα, απόλυτο αντικείνενο πόθου του ανδρικού πλυθησμού...


Σκηνοθεσία Γιάννης Χαρτοματζίδης Παίζουν: Σωτήρης Μουστάκας, Πάνος ΜιχαλόπουλοςΈφη Πίκουλα, Βάνα Μπάρμπα.


18.5.08

Αγαπημένες ξένες σειρές - μέρος 1ο

Συνεχίζουμε την τηλεοπτική αναπόληση στις δεκαετίες του 70 και του 80, με πολλές εικόνες και λίγες λέξεις.

Εποχές ασπρόμαυρες και ατέλειωτα Σαββατοκύριακα με Flash Gordon και Tarzan...


Αργότερα απολαύσαμε το μελιστάλαχτο Πλοίο της Αγάπης (έγχρωμο μεν, αλλά οι περισσότερες τηλεοράσεις ήταν ακόμα ασπρόμαυρες).


Οι Άγγελοι του Τσάρλυ είναι τρεις, η Κέλλυ, η Σαμπρίνα και η Κρις... Η δικιά μου αγαπημένη ήταν πάντα η Σαμπρίνα :-)


Η πρώτη Βιονική Γυναίκα ήταν η Αμερικανίδα Lindsay Wagner. Η δεύτερη και πιο πρόσφατη είναι η αγγλίδα Michelle Ryan.


Μια σειρά επιστημονικής φαντασίας που έχει αναβιώσει με μεγάλη επιτυχία είναι το αξέχαστο Διαστημόπλοιο Γκαλάκτικα (ααααχ Απόλλο)!! Αν θυμάμαι καλά, παιζόταν τις Κυριακές στις 6 μμ και ήταν η πρώτη σειρά που είδα έγχρωμη στη νεοαποκτηθήσα τηλεόραση οικογενειακών φίλων.


Αργότερα βλέπαμε και Quantum Leap, μια σειρά μισό-ιστορική, μισό-επιστημονικής φαντασίας. Ο ένας εκ των πρωταγωνιστών παίζει στο καινούριο Battlestar Galactica.


Πάμε στη Χαβάη τ' όμορφο νησί, που 'ναι οι κοπέλες με τη μουσική! O επιθεωρητής McGarrett έκαιγε καρδιές στη σειρά Χαβάη 5-0.


Ο Kότζακ είχε εκτοξεύσει τις πωλήσεις γλυφιτζουριών στα ύψη.


Αργότερα παίζονται πάμπολα αστυνομικά και ντετεκτιβικά, όπως το Χαρτ και Χαρτ, δημιούργημα του πετυχημένου συγγραφέα Sidney Sheldon. Θυμάστε τον Freeway, το σκυλάκι τους;


Στη συνέχεια ήρθαν στις οθόνες μας αυτός (Bruce Willis), αυτή (Cybill Shepherd) και τα μυστήρια (και η τραλαλά βοηθός που απαντούσε το τηλέφωνο με στιχομυθίες).


Μιας και πιάσαμε τους ντετέκτιβ και τους κυνηγούς του εγκλήματος, δεν μπορώ να μην μνημονεύσω τον Ιππότη της Ασφάλτου με τον θρυλικό Κιτ...


...τον ευρηματικό Μακ Γκάιβερ...


...το δίδυμο Hunter-McCall...


...και τον μουστακαλή Μάγκνουμ.


Άλλα αγαπημένα ήταν οι Cagney & Lacey...


...το Αστυνομικό Τμήμα της Hill Street...


...oι Chips...


...και φυσικά το κορυφαίο Miami Vice που το παρακολουθούσα ανελλιπώς κι ας παιζόταν αργά το βράδυ. Για όσους έχουν δει την πρόσφατη ομώνυμη ταινία, ένα έχω να πω μόνο: καμία σχέση!


Αλλά και από σαπουνόπερες δεν πήγαμε πίσω: στα τέλη της δεκαετίας του 70 κυριαρχεί το Dallas: πετρέλαια, δολοπλοκίες και η επίμαχη ερώτηση: Who shot J.R.?


Στα ίδια βήματα, αλλά με πολύ περισσότερο γκλάμουρ, πιο φουσκωτά χτενίσματα και μεγαλύτερες βάτες, ακολουθεί η θρυλική Δυναστεία.


Περάσαμε ατέλειωτες ώρες με τους Δούκες του Χάζαρντ και την ξαδέρφη τους την Νταίζη που η πτωχή δεν είχε να αγοράσει αρκετό ύφασμα για τα σορτσάκια της. Τους ηθοποιούς που έπαιζαν τους δύο Dukes (ειδικά τον John Schneider) οι πιο μικροί ίσως τους αναγνωρίζετε από το Smallville.


Fame! I'm gonna live for ever! Baby remember my name! Ό,τι και να πω είναι λίγο, γι' αυτό δεν λέω τίποτα :-)


Την Άπω Ανατολή τη γνωρίσαμε με το Σογκούν.


Τον πρωταγωνιστή του Σογκούν Richard Chamberlain τον είδαμε και στην δακρύβρεχτη μίνι-σειρά Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας.


Αυτά τα λίγα για αρχή. Ελπίζω να σας θύμισα κάποιες από τις αγαπημένες σας σειρές που παρότι δεν ήταν παιδικές, όλοι τις βλέπαμε τότε.

Η αναπόληση θα συνεχιστεί σε τουλάχιστον ένα ακόμα ποστ γιατί υπάρχουν πολλές άλλες σειρές που δεν έχω αναφέρει.

12.5.08

Τα παιδικά που αγαπήσαμε

Ας κάνουμε ένα μικρό τηλεοπτικό πισογύρισμα για να θυμηθούμε μερικά από τα παιδικά που βλέπαμε στα τέλη της δεκαετίας του 70 και αρχές του 80, τότε που η τηλεόραση είχε μόνο δύο κανάλια (ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ) ενώ το να έχεις έγχρωμη συσκευή στο σπίτι ήταν ένδειξη πρωτοπορίας και οικονομικής ευρωστίας που λίγοι είχαν.

Δον Κιχώτης


Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος


Μάγια η Μέλισσα


Ομάδα G (μεγάλη πώρωση!)


Μπόλεκ και Λόλεκ


Χάιντι, η μικρούλα των Άλπεων


Σπορτ Μπίλλυ


Διαστημόπλοιο Αργώ


Πίπη η Φακιδομύτη


Ο (αξέχαστος) Παραμυθάς


Το μικρό σπίτι στο λιβάδι


Λάσι


Αστυνόμος Σαΐνης


Scooby, Scooby, Scooby Dooooooo


Και φυσικά, Καραγκιόζης!


Πόσα από αυτά βλέπατε εσείς;

11.5.08

Φαι....

Εντάξει σε αυτό το θέμα θα χρειαστώ την βοήθειά σας...

Εκείνο τον καιρό δεν είχαν βγει ακόμη τα goody's.
Το fast food περιορίζονταν στα γυράδικα της γειτονιάς...
Τον πρώτο γύρο τον έφαγα απο ένα μαγαζί της Κοζάνης που λεγόταν Picollo.
Φυσικά δεν υπάρχει σήμερα....
Είχα πάει με τον αδερφό μου και τους φίλους του.
Θυμάμαι κάποιος γιόρταζε. Δυστυχώς δεν θυμάμαι τι είχα πληρώσει, γιατί ήμουν πολύ μικρός. Μιλάω για τρίτη δημοτικού...

Κανα δυό χρόνια αργότερα που έβγαινα μόνος μου έξω, το σάντουιτς είχε 70 δραχμές και τα δρακουλίνια μόλις 20.

Δεν θυμάμαι καθόλου που κυμαίνονταν οι τιμές στα αναψυκτικά.
Δεν θυμάμαι πόσο έκανε μια πίτσα από την Roma Pizza, αν και είχε δουλέψει ο πατέρας μου για ένα χρονικό διάστημα εκεί στα μέσα του '80..
Δεν θυμάμαι πόσο ήταν το εισιτήριο στον κινηματογράφο (αν και πήγαινα καθε εβδομάδα).
Εσείς θυμάστε?

8.5.08

I AM THE LAW

.....και τα μυαλά στο μίξερ!!!

2000AD #3


200AD #7


2000AD#11

3.5.08

ΚΑΠΟΥ ΤΟ 81

Θυμάστε άραγε τα Τραγούδια της χθεσινής μέρας;
Τον είχα αγοράσει τον δίσκο και τον είχα λιώσει. Πρέπει να τον έχω παίξει όσο τίποτα άλλο. Ας θυμηθούμε μαζί την Τζαμάικα του Λοΐζου του Μάνου.

Την ίδια χρονιά ο Μαχφούζ γράφει το Μέρες και Νύχτες της Αραβίας, ενώ προβάλετε η ταινία Ο Ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές. Πόσοι δεν κοιμηθήκαμε με την σκηνή της κουζίνας να συντροφεύει τα όνειρά μας;

Άντε και καλό μας Σαββατοκύριακο!!!

1.5.08

13 Ιουλιου 1985 : LIVE AID











Αν το Woodstock festival το 69 έδωσε το πρώτο στίγμα μουσικής-φιλειρηνικής- επανάστασης του 20ου αιωνα το LIVE AID έδωσε την πρώτη μεγάλη ανθρωπιστική βοήθεια στους οικονομικά αδύναμους του πλανήτη, τονίζοντας την μεγάλη σημασία της Ροκ μουσικής και την δύναμη της να επηρρεάζει ουσιαστικά τα πολιτικά πράγματα.

23 Οκτωβριου 1984
Ένα ντοκυμαντέρ του BBC για τις απίστευτα τραγικές συνθήκες που επικρατούν στην Αιθιοπία προκαλεί σοκ στις χώρες της Δύσης και αλυσιδωτές αντιδράσεις στο παγκόσμιο καλλιτεχνικό στερέωμα. Ο κόσμος παρακολουθεί με δέος και αγανάκτηση τις εικόνες από ενα καταυλισμό στην Αιθιοπία οπου καθε 20 λεπτα πεθαίνει και ένας άνθρωπος απο την πείνα.O Άγγλος δημοσιογράφος σχολιάζει : Τhis place is the closest thing to Hell on Earth... Εικόνες βιβλικής καταστροφής δείχνουν μητέρες να πεθαίνουν αγκαλιά με τα παιδιά τους από υποσιτισμό.

13 Ιουλιου 1985
Βρισκόμαστε ακριβώς στα μέσα της δεκαετιας του 80 και καταμεσίς του Καλοκαιριού. Οι μεγαλύτεροι τραγουδιστές του πλανήτη ενώνουν τις φωνές τους σε μια μοναδική στα χρονικά μουσική συνεύρεση. Όλα τα μουσικά ρεύματα της εποχής από το Punk και το New wave μέχρι την synth pop και το classic rock σμίγουν σε μια τεράστια κραυγή. Το LIVE AID ήταν μία κολοσσιαία διηπειρωτική συναυλία που διαδραματίστηκε ταυτόχρονα σε 4 ηπείρους αλλά κυρίως στο Wembley Stadium και στο JFK Stadium της Philadelphia. Ήταν ένα τεράστιας κλίμακας σε τηλεοπτική-δορυφορική κάλυψη γεγονός που παρακολούθησαν 1.500.000.000 θεατές σε περισσότερο από 100 χώρες παγκοσμίως. Τα έσοδα που ήταν με αρκετά μηδενικά προσφέρθηκαν για να ανακουφίσουν τα θύματα της φτώχειας στην Αιθιοπία.


Μερικά μόνο από τα ονόματα που συμμετείχαν ήταν οι :
Status Quo, Boomtown Rats, Ultravox, Spandau Ballet, Elvis Costello, Sade, Sting, Phil Collins, Bryan Ferry, Paul Young, Dire Straits ,Queen, David Bowie, Elton John Paul McCartney, Joan Baez ,The Hooters, B. B. King, Billy Ocean, Black, Judas Priest ,Simple Minds, Mick Jagger, The Pretenders, George Michael, Santana, Eric Clapton, Led Zeppelin, Duran Duran, Neil Young, U2, Tina Turner, Bob Dylan , Men at Work, INXS, Hall & Oates, Rainbow, Cliff Richard, Madonna, The Cars, Phil Collins…

Ο εμπνευστής της διοργάνωσης Bob Geldorf των Boomtown Rats δηλώνει επί σκηνής οτι είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής του και αποθεώνεται απο 82000 και πλέον θεατές στο Wembley stadium του Λονδινου. Τα 80’s κάνουν “επίδειξη δύναμης” και οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Η διοργάνωση αυτή εκτός από την οικονομική βοήθεια που προσέφερε, μας άφησε παρακαταθήκη μερικές από τις πιο συγκλονιστικές live performances όλων των εποχών.

Το LIVE AID ευτυχώς κυκλοφορεί προς ενοικίαση και αγορά και πραγματικά αξίζει να το δείτε ειδικά όσοι αγαπάτε την μουσική της δεκαετίας του 80. Θα έλεγα ότι είναι ένα must! Θα έλεγα όμως ότι must αποτελεί και ένα κλικ στην σελίδα της ActionAid!