26.9.08

Καλώς σας βρήκα!

Εϊτουρίτες και Εϊτουρίτισσες, ΗΡΘΑ! (ταρατατζούμ λέμε)
Μετά των αρχικών και υποχρεωτικώνε ευχαριστηρίωνε στον αθεόφοβο που με προσκάλεσε στο σεπτό ετούτο ιστολόγιον, ήρθε η ώρα να κάνω το ντεμπούτο μου ο ντεμπουτάντ, με μια παλιά, κλασσική, αγάπη των 80’ς.
Κύριοι και κυρίες. Πολλοί από μας έχουν πλέον γκριζάρει στους κροτάφους (όχι εγώ). Πολλοί έχουν ανακαλύψει τις αρχές της φαλάκρας-μπιφτέκι (πάλι όχι εγώ). Πολλοί έχουν μπυροκοιλιά (σχεδόν πάλι όχι εγώ). Πολλοί έχουν κουτσούβελα(99% σίγουρος ότι όχι εγώ).
Κανείς όμως από αυτούς τους ταλαίπωρους και τρισάθλιους νυν κοπρίτες και πρώην προέφηβους της δεκαετίας του 80, δεν ξεχνα τη θρυλική ΒΑΒΟΥΡΑ. Όποιος την έχει ξεχάσει τη Δευτέρα με τον κηδεμόνα του, μη σας πω και με τον μακεδόνα του.

Η Βαβούρα ήταν ένα σουρρεαλιστικά χιουμοριστικό περιοδικό που όλοι όσοι ξέρω τουλάχιστον, τρελλαινόμασταν να διαβάζουμε. Μαζι με Μπλεκ, Αγόρι και Μικρό Ήρωα, είχαν γεμίσει τα ράφια μου. (Α ρε μάνα....γιατί τα πέταξες...)
Για αυτό και ως πρώτη μου επαφή με τις εϊτουριές εδώ μέσα, σας παραχωρώ μερικά λινκάκια όπου μπορείτε να βρείτε μερικά τεύχη :
Τεύχος 58 Τεύχος 92 Τεύχος 144 Τεύχος 221

Εντζόϊ ρε άτιμα..

22.9.08

Τι αγαπάμε και τι μισούμε στα 80ς

Στην πρώτη μου ανάρτηση στο παρόν blog είχα πει ότι τα 80ς μου προκαλούν νοσταλγία και γέλιο.

Ας δούμε σήμερα λίγο πιο αναλυτικά, τι αγαπώ προσωπικά στα 80ς και τι μισώ:

Τι αγαπάμε:

- Την απίστευτη ανεμελιά που είχαν εκείνα τα χρόνια για εμάς τα παιδιά. Πολύ παιχνίδι, πολλή ελευθερία, πολλή άνεση σε όλα. Τα σημερινά παιδιά στραγγαλίζονται στα φροντιστήρια, στις υποχρεώσεις, στα 'ΜΗ'.

- Την άνεση και ασφάλεια. Σαν παιδιά ειδικά το καλοκαίρι μαζευόμασταν στις 11-12 το βράδυ. Όλο και κάποιος μας πρόσεχε. Αν δεν ήταν ο γονιός, ήταν ο γείτονας. Η εγκληματικότητα ήταν άγνωστη λέξη. Τώρα δεν τολμάς να αφήσεις το παιδί να κυκλοφορήσει μόνο του λεπτό με το τόσα που γίνονται με απαγωγές, παιδική πορνεία κλπ... Κι ούτε εμπιστεύεσαι και το γείτονα.

- Την έλλειψη άγχους. Και δεν μιλάω για μένα. Οι ενήλικες τότε ήταν σαν να μην είχαν κανένα απολύτως άγχος. Σήμερα το άγχος της καθημερινότητας μας πνίγει.

- Την αγνή μαγκιά του Έλληνα. Και δεν εννοώ τη σημερινή βλαχομαγκιά. Εννοώ ότι ο Έλληνας ήταν μάγκας, φαιρόταν ακόμα ντόμπρα, με ειλικρίνεια, ευθύτητα και αντρίκια. Εκεί κάπου στα μέσα των 80ς χάλασε.

- Τις αλάνες που υπήρχαν και τώρα γίναν τσιμέντο. Εκεί όπου παίζαμε μπάλα και ενίοτε και πετροπόλεμο. Και αν πετούσαμε και καμιά πέτρα σε καμιά τζαμαρία, δεν γινόταν και τίποτα. Σήμερα μιλάνε όλοι για "παραβατικότητα" των νέων με το παραμικρό.

- Τα αυτοσχέδια παιχνίδια. Σήμερα αν το παιδί δεν έχει PlayStation γίνεται χαμός.

- Το ότι δεν κολλούσες στην κίνηση με τους αιώνες.

- Την μουσική, που όσο αστεία και να μας φαίνεται σήμερα, ήταν μουσική, είχε μελωδία.

- Τους θερινούς κινηματογράφους!

- Τα πρώτα ραντεβού και τα πρώτα φιλιά!

- Τον ΠΑΟΚ που πήρε πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο το 1985!

Τι μισούμε:

- Την απίστευτη κιτσαρία των 80ς. Αυτά τα ρούχα δεν παλεύονται με τίποτα. Άσε τις κομμώσεις...

- Τις πολιτικές συγκεντρώσεις, τα ΘΑ απ' τα μπαλκόνια και τα πλαστικά σημαιάκια.

- Το ότι ο Έλληνας γνώρισε τη μίζα, τη ρεμούλα, την αρπαχτή, την αρπακόλα και το αραλίκι. Έννοιες που έκανε επιστήμη στα 90ς.

- Τα τρελά ρουσφέτια.

- Την παντελή έλλειψη σχεδιασμού στις πόλεις μας. Κάτι που οδήγησε σε άναρχη δόμηση και τσιμεντοποίηση.

- Την παντελή έλλειψη οικολογικής συνείδησης. Όταν τα άλλα κράτη κάναν ήδη ανακύκλωση, εμείς τους χλευάζαμε κιόλας...

- Τις απεργίες που η ΔΕΗ κατέβαζε το γενικό για την πλάκα της.

- Τον ΟΤΕ που έκανε στα χωριά μέχρι και 20 χρόνια για να βάλει ένα τηλέφωνο.

- Τον ψυχρό πόλεμο που ήταν στα φόρτε του, ώσπου κατέρρευσε ο "υπαρκτός σοσιαλισμός".

- Την ασυδοσία του Δημοσίου απέναντι στους πολίτες, τους οποίους είχε κυριολεκτικά γραμμένους.

- Τα πράσινα, κόκκινα, γαλάζια καφενεία.

- Τον Άρη του μπάσκετ, που μας έκανε να πηγαίνουμε στο σχολείο με κατεβασμένα τα κεφάλια, μετά από ντέρμπι ΠΑΟΚ - Άρης...

Συμπληρώστε με, σίγουρα ξέχασα πάρα πολλά...

19.9.08

UEFA 1983 - 1984: Bayern - ΠΑΟΚ

Κατά αρχήν να ευχαριστήσω τον φίλο Στάθη για την πρόσκληση που μου έστειλε να συμμετάσχω κι εγώ στο Blog των ελληνικών 80s.

Η δεκαετία αυτή μου προκαλεί ένα ανάμικτο αίσθημα από γέλιο και νοσταλγία. Η νοσταλγία είναι προφανές από που μπορεί να προέλθει. Το γέλιο προέρχεται από την απίστευτη κιτσαρία που επικρατούσε τότε και μας φαινόταν και φυσιολογική. Τώρα όταν βλέπω εικόνες της εποχής με π.χ. τους άνδρες να φοράν υπερβολικά μεγάλες βάτες στα σακάκια, και γελάω! Τότε ήταν νορμάλ.

Τέλος πάντων.

Θα ξεκινήσω με ένα ποστ που είχα σηκώσει και στο προσωπικό μου blog πριν κάποιο καιρό, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του παρόντος blog. Αφορά το πρώτο παιχνίδι που είδα ποτέ στο γήπεδο, το οποίο θυμάμαι ακόμα με δέος, νοσταλγία και χαρά:

Κύπελλο UEFA 1983 - 1984: Στο δεύτερο γύρο ο ΠΑΟΚ κληρώνεται με τη Μπάγερν Μονάχου.

Το πρώτο παιχνίδι γίνεται στην Τούμπα. Ήταν το πρώτο παιχνίδι που είδα με τον πατέρα μου στο γήπεδο. Ήμουν 9 χρονών τότε. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω το δέος που ένοιωσα όταν μπήκαμε στο γήπεδο από τη θύρα 6 αντικρίζοντας τον κόσμο του ΠΑΟΚ. 25 χρόνια μετά εξακολουθώ να πηγαίνω στο γήπεδο, στη θύρα 5-6 και να νοιώθω το ίδιο δέος και την ίδια ανατριχίλα. Θυμάμαι τότε ότι μπροστά μας καθόταν ο παντοπώλης που ξέραμε απ' τις διακοπές μας στη Χαλκιδική, ο οποίος είχε έρθει απ' τη Χανιώτη για να δει τον ΠΑΟΚ. Τότε με είχε φανεί απίστευτο να ξεκινά κανείς απ' τη Χανιώτη για να δει τον ΠΑΟΚ. Τώρα μου φαίνεται το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο!

Το τελικό αποτέλεσμα ήταν 0-0.

Η ρεβάνς στο Μόναχο φάνταζε πάρα πολύ δύσκολη. (Οι γονείς μου ταξίδεψαν με την αποστολή του ΠΑΟΚ και πήγαν και σε εκείνο το παιχνίδι. Παρά τα συνεχή παρακάλια να με πάρουν μαζί τους, εγώ έμεινα πίσω στη Θεσσαλονίκη.)

Το ματς έληξε 0-0. Μετά από 120 λεπτά το αποτέλεσμα ήταν ακόμη 0-0. Στη διαδικασία των πέναλτι ο ΠΑΟΚ έχασε 9-8 μετά από τις τιτάνιες προσπάθειες του διαιτητή να περάσει τη μεγάλη Μπάγερν στον επόμενο γύρο.

Έψαξα στο YouTube και βρήκα το ακόλουθο βιντεάκι που έχει ανεβάσει η Θύρα 4. Πρόκειται για τη διαδικασία των πέναλτι στο Μόναχο. Από το παιχνίδι της Τούμπας δεν μπόρεσα να βρω κάτι. Προσέξτε πόσο χαλαροί και πλαδαροί είναι οι παίκτες. Μέχρι και κοιλίτσα έχουν κάποιοι!!!



Έτσι, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.

18.9.08

We are the world...

Ευχαριστώ τον φίλο Στάθη για την πρόσκληση στο παρόν ιστολόγιο ;)

Θα ξεκινήσω με ένα τραγούδι που μου έφερνε ανατριχίλα κάθε φορά που το άκουγα σαν παιδί και συνειδητοποίησα ότι ακόμα μου προκαλεί τα ίδια συναισθήματα.

Πρόκειται για μια πολύ σπάνια συνάθροιση αληθινών καλλιτεχνών, ανθρώπων που έδωσαν λίγο από τον χρόνο τους για ιερό σκοπό. Εδώ θα δείτε τον MJ ακόμα σκούρο, Ray Charles, Bob Dylan, Stevie Wonder, Dianna Ross, Tina Turner, Kenny Rogers, Dionne Warwick και πολλούς ακόμα.

Φυσικά η "super star" Madonna απουσιάζει και από 'κει... :)

9.9.08

Trans-X - Living on Video (1981)

Ένα απ' τα πιο αριστουργηματικά κομμάτια της δεκαετίας ήταν το Living on video των Trans-X. Φουτουριστική euro-synth-disco-pop από ένα συγκρότημα "One hit wonder". Πάντα είχα αδυναμία στις μπάντες που βγάζουν ένα super hit και μετά εξαφανίζονται αφήνοντας πίσω τους ένα πέπλο μυστηρίου. Όμως τα τραγούδια τους ακούγονται με μανία ακόμα και 30 χρόνια μετά. Μικρότερος έβλεπα την κοπέλα που παίζει στο clip και την θεωρούσα τόσο cool που έψαχνα να βρω κάποια σαν κι αυτή!... Χαζέ Jordan!...

7.9.08

Στιγμές στα 80s


Είπα να αναδημοσιεύσω ένα ποστ που είχα κάνει πέρσι στο μπλογκ μου για τις εικόνες των 80s μπας και σας βάλω σε ένα τριπάκι να βρείτε και εσείς τις δικές εικόνες από τότε!!

1. Η Δεκαετία του 1980 έφερε την επιδείνωση στις σχέσεις των δύο υπερδυνάμεων και την "αναζωπύρωση" του ψυχρού πολέμου. Αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές οι αρχηγοί των δύο "φυλών" - όπως έλεγε και ο Φράνκι που πήγαινε στο Χόλυγουντ- ένας αποτυχημένος ηθοποιός που κατέληξε πρόεδρος και ένας αποτυχημένος πρόεδρος που κατέληξε ηθοποιός σε διαφημίσεις της Πίτσα Χατ.


Εδώ τους βλέπουμε σε ένα τρυφερό τετ-α-τετ

2. Στα καθ' ημάς, ένας τύπος ξεσήκωσε τα πλήθη και σαν σήμερα το 1981 γινόταν πρωθυπουργός. Πολλοί έκαναν τον έρμο αυτό λαό να ονειρευτεί αλλαγές. Μόνο αυτός όμως ταυτίστηκε με την λέξη. Από την ολοκληρωτική νίκη του 1981, ήρθε η μουδιασμένη αλλά αποφασιστική "δεύτερη ευκαιρία" το 1985.

Το 1988 όμως αρχίζει η παρακμή..

Εδώ με τον Γιασέρ Αραφάτ. Είναι η εποχή που και
η ελληνική εξουσία ήταν με τους κατατρεγμένους!

3. Η ευτυχισμένη παρέα που βλέπεται είχε ένα άσχημο ραντεβού με την μοίρα στον ουρανό της Φλόριντα στις 28 Ιανουαρίου 1986. Είναι το πλήρωμα του Διαστημικού Λεωφορείου Challenger. Όρθια, δεύτερη από τα αριστερά, είναι η Sharon Christa Corrigan McAuliffe, η 36χρόνη δασκάλα από το Νιου Χαμσαϊρ.


4. Το χέρι του Θεού.

Είναι η 22η Ιουνίου 1986 και η Αργεντινή παίζει με την Αγγλία. 4 χρόνια μετά τον πόλεμο στα Φολκλαντς. Το σκορ είναι 0-0 και στο 52' η μπάλα κάνει ένα γκελ στο πόδι του Χόντζες μετά απο σουτ του Βαλντάνο, παίρνει ύψος και ενώ ο Σίλτον βγαίνει να την μαζέψει ο Μαραντόνα βάζει το πιο αμφιλεγόμενο γκολ στην ιστορία του Ποδοσφαίρου. Αυτό είναι το "χέρι του Θεού". 20 χρόνια μετά ο ίδιος ο Ντιέγκο θα πει στην αυτοβιογραφία του "...Χέρι του Θεού..αρχίδια ήταν το χέρι του θεού! Το χέρι του Ντιέγκο ήταν".

Τρία λεπτά μετά θα βάλει το Γκόλ του Αιώνα. Οι Άγγλοί θα μειώσουν με τον Λίνεκερ στο 81' αλλά είναι αργά. Το καλύτερο ματς που είδα ποτέ....

5. Λίγο νωρίτερα, τον Απρίλιο του 1986 η Ευρώπη ξυπνάει με μια καινούργια λέξη που δεν αργεί να γίνει συνώνυμο του Εφιάλτη.

Τσέρνομπιλ.

Είμαι 10 χρονών, είναι άνοιξη και θυμάμαι την μάνα μου
να τσιρίζει όταν ανακαλύπτει ότι παίζαμε με τον αδερφό μου όλη μέρα στην αυλή.
Την προηγούμενη μέρα το είχαν πει στις ειδήσεις πρώτο θέμα.
Το γάλα σε σκόνη έχει την τιμητική του.


6. Σήμερα βλέπουμε Lost, Desperate Housewives, Prison Break και Heroes. Αλλά όταν ήμουν στο δημοτικό οι συζητήσεις στο διάλειμμα ήταν αν ο ΚΙΤΤ μπορεί πράγματι να μιλάει ή αν μπορεί να ταξιδεύει σαν υποβρύχιο!


Η σειρά που σήμερα μας θυμίζει ότι το απόλυτο hype των eighties γίνεται απλά κιτς 20 χρόνια μετά! Λέτε και ο Τζάκ Σέπαρντ σε 20 χρόνια να φαντάζει οπώς ο Ντειβιντ Χειζελχοφ σήμερα?!

7. Δεν πιστεύω να αναγνωρίσατε το πλοίο της επόμενης φωτογραφίας?

Το πλοίο αυτό είναι το "Σισμικ"! Για τα ταξίδια που επιχείρησε στο Αιγαίο τον Μάρτιο του 1987, κηρύχθηκε μερική επιστράτευση και ο κόσμος πανικοβλημένος άδειασε τα σούπερ μάρκετ. Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και κρίσεις μετά από αυτόν τον Μάρτη πολλοί θα αναπολήσουν την "μαγκιά" του Αντρέα.

8. Ενώ η Ελλάδα είναι σε πολεμική τροχιά με τον "κακό" της δαίμονα, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ένας άλλος "κακός" θα κυριαρχήσει στα τσαρτς!



Είναι η εποχή που η άσπρη κάλτσα με το μαύρο λουστρίνι είναι παντού και η "καρέκλα" φτάνει στον κολοφώνα της δόξας της σαν χορευτική κίνηση. Ο Μαίκλ Τζάκσον δεν ξέρει τι έχει και γιαυτό αρχίζει και ασπρίζει. Αν έλεγες σε οποιοδήποτε άνθρωπο που ζούσε στην Δύση ότι αυτός ο άνθρωπος σε 20 χρόνια θα βάδιζε στην χρεωκοπία με γοργό ρυθμό, θα δικαζόταν για παδεραστία και όταν θα τελείωνε η δίκη θα ζούσε μέσα στην απέραντη μοναξιά και κατάθλιψη της ύπαρξής του θα σε περνούσαν για τρελό. Κι όμως όπως λεν στην Αμερική Life is bigger than TV και έτσι συμβαίνουν στην πραγματικότητα καταστάσεις που ξεπερνάν κάθε φαντασία.

9. 1987

ενά νούμερο που υποδηλώνει μια χρονιά που το μπάσκετ έγινε τρόπος ζωής για 10.000.000 κατοίκους μια χώρας. Απίστευτη ομαδική ψυχοθεραπεία. Μετά τον τελικό ξεφυτρώνουν μπασκέτες παντού. Κάπου σε μια γειτονιά της Αθήνας, ο 10χρόνος Παπαλουκάς χαζεύει τον Γιαννάκη. Η μοίρα έχει κάνει ήδη το καθήκον της....

10. Η δεκαετία τελείωνει στην Ελλάδα με τον πάταγο που κάνουν όταν σκάνε 32 δισεκατομμύρια παλιές δραχμές την εποχή που ένας καλός μισθός ήταν 60.000.


Ο παχουλός κύριος της φωτογραφίας πήγε το 1970 στην Αμερική όπου σπούδασε αλλά και εργάστηκε ως ελαιοχρωματιστής. Στα 1979 έρχεται στην Ελλάδα και πιάνει δουλειά σαν διευθυντικό στέλεχος της Τράπεζας Κρήτης. Το 1984 βγάζει από το μανίκι του 9 εκατομμύρια δολάρια και αγοράζει την εταιρία που δουλεύει. Κανείς δεν θα καταλάβει ότι αυτά τα λεφτά τα έβγαλε από τα ίδια τα ταμεία της Τράπεζας....

Αγοράζει τα πάντα! Αγοράζει εφημερίδες, περιοδικά και ραδιόφωνα. Παίρνει τον -ξεπεσμένο τότε με κάτι 6-1 στις Σέρρες- Ολυμπιακό και φέρνει με ένα δις δραχμές τον Ντέταρι (στην φωτογραφία). Όποιες εφημερίδες του ξέφυγαν αρχίζουν και αναρωτιούνται που βρήκε τα λεφτά. Στα 1988 ένας έλεγχος στην Κρήτης βγάζει λαβράκι. Κατάχρηση 32 δις. Η τράπεζα πτωχεύει.

Ο Αντρέας δέχεται την πολιτική ευθύνη όχι όμως την ποινική και μπαίνει στο Χερφιλντ. Παράλληλα ιστορίες για Πάμπερς κατακλύζουν την ελληνική πολιτική σκηνή. Το 1989 είναι το φλίπ σαίντ του 1981. Μια πολιτική κρίση σαρώνει τα πάντα και ο πολιτικός που κυριάρχησε στην Ελλάδα του 1980 δεν θα γλυτώσει...

Αυτή η δεκαετία και τα χρόνια της αθωότητας τελειώνουν...