Εικόνες από την Δεκαετία του 1980.
Εκεί όπου ο Ιντιάνα Τζόουνς βρήκε τον Σταμάτη Γαρδέλη και οι Θάντερκατς τον Πίκο Απίκο.
Όταν άκουγες παιδικές φωνές σε δρόμους, τα ποδήλατα είχαν την τιμητική τους και όλοι εμείς που γεννηθήκαμε στην δεκαετία του 1970, ανακαλύπταμε έναν καινούργιο κόσμο.
15.7.08
Για να μην ξεχνιόμαστε..
Έβλεπα χθες το προολυμπιακό τουρνουά και τον αγώνα της Εθνικής με τον Λίβανο και στο άσχετο θυμήθηκα πως αρχίσαν όλα.... Εσείς τι κάνατε τότε?!
Καλημέρα Στάθη! Πω πω, τι στιγμές κι αυτές... θυμάμαι ήμουν με τη μητέρα μου στο σπίτι, όλες οι μπαλκονόπορτες ανοιχτές, εμείς να χοροπηδάμε στον καναπέ του σαλονιού και τα μηχανάκια με τις ελληνικές σημαίες να κάνουν παρέλαση κάτω από το σπίτι :D Ο πατέρας μου είχε εφημερία εκέινη τη μέρα και την επόμενη μάθαμε πως στο νοσοκομείο είχαν πολύ μεγάλη πέραση τα χάπια για την υπέρταση! :P Φιλιά :)
στη μικρή τηλεόραση της κρεβατοκάμαρας! να χοροπηδάμε στο κρεββάτι... οι γονείς είχαν κόσμο στο σαλόνι και δεν πολυ-κατάλαβαν τι έγινε, παρα μόνο όταν ο κόσμος ξεκίνησε να κατεβαίνει προς το κέντρο!
Ενα θα σου πω : Ο Γιωργος στα τελευταια λεπτα, μην αντεχοντας την αγωνια, ειχε παει στο δωματιο και εκανε προσευχη! Και μολις εληξε οι διαδρομοι στην πολυκατοικια γεμισαν απο κοσμο και αγκαλιες.ΧΑΜΟΣ. Ηταν βλεπεις η πρωτη μεγαλη αθλητικη επιτυχια σε συλλογικο επιπεδο. Παντα οταν βλεπω αυτο το video...η τριχα καγκελο!
Τι να κάναμε , άραγε;;;; Εγώ κι ο αδελφός μου χοροπηδάγαμε στο μπαλκόνι και μετρούσαμε τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια που κατευθύνονταν με σημαίες και κορναρίσματα προς το κεντρο! Κάποιοι γείτονες πετούσαν και φωτοβολίδες! Ανεπανάληπτες κι αξέχαστες στιγμές!!!
Οντως κάθε φορά που βλέπω εικόνες του ΄87 ανατριχιάζω, ειναι οι άνθρωποι που έκαναν την Ελλαδίτσα Ελλαδάρα! ..πήρα ένα σπρέυ και κατέβηκα στην Ομόνοια πάνω σε ενα αγροτικό μαζι με άλλους...πολλούς μέχρι ξημέρωμα, ανεπανάληπτες στιγμες!
Σαν σήμερα, 14/06/1987-14/06/2009! Μέσα σε αυτά τα 22 χρόνια ζήσαμε την τότε επανάσταση του ελληνικού μπάσκετ και φτάσαμε στην σημερινή απαξίωση του παρά την πρωτιά στο Ευρωπαϊκό του 2005 και τη δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο το 2006. Μέσο όρο εισιτηρίων φέτος στα γήπεδα της Α1 1.428, δωδέκατη η Ελλάδα στην Ευρώπη. Μέχρι και η Α2 των Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία κόβουν πολύ περισσότερα! Απίστευτο!
9 σχόλια:
Καλημέρα Στάθη! Πω πω, τι στιγμές κι αυτές... θυμάμαι ήμουν με τη μητέρα μου στο σπίτι, όλες οι μπαλκονόπορτες ανοιχτές, εμείς να χοροπηδάμε στον καναπέ του σαλονιού και τα μηχανάκια με τις ελληνικές σημαίες να κάνουν παρέλαση κάτω από το σπίτι :D Ο πατέρας μου είχε εφημερία εκέινη τη μέρα και την επόμενη μάθαμε πως στο νοσοκομείο είχαν πολύ μεγάλη πέραση τα χάπια για την υπέρταση! :P Φιλιά :)
στη μικρή τηλεόραση της κρεβατοκάμαρας!
να χοροπηδάμε στο κρεββάτι...
οι γονείς είχαν κόσμο στο σαλόνι και δεν πολυ-κατάλαβαν τι έγινε, παρα μόνο όταν ο κόσμος ξεκίνησε να κατεβαίνει προς το κέντρο!
Ήμουν φαντάρος.
Ε, μόνο στρατόπεδο δε θύμιζε το τότε ΚΕΔΒ στο Χαϊδάρι.
Ενα θα σου πω : Ο Γιωργος στα τελευταια λεπτα, μην αντεχοντας την αγωνια, ειχε παει στο δωματιο και εκανε προσευχη! Και μολις εληξε οι διαδρομοι στην πολυκατοικια γεμισαν απο κοσμο και αγκαλιες.ΧΑΜΟΣ. Ηταν βλεπεις η πρωτη μεγαλη αθλητικη επιτυχια σε συλλογικο επιπεδο. Παντα οταν βλεπω αυτο το video...η τριχα καγκελο!
Τι να κάναμε , άραγε;;;; Εγώ κι ο αδελφός μου χοροπηδάγαμε στο μπαλκόνι και μετρούσαμε τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια που κατευθύνονταν με σημαίες και κορναρίσματα προς το κεντρο! Κάποιοι γείτονες πετούσαν και φωτοβολίδες! Ανεπανάληπτες κι αξέχαστες στιγμές!!!
Είχα βγει στους δρόμους και πανηγύριζα μέχρι πρωίας! Αξέχαστες στιγμές!!!
Ωραία ήταν τότε, ήταν από τις πρώτες επιτυχίες του ελληνικού αθλητισμού, ο κόσμος ενδιαφέρονταν αρκετά, κάθε επιτυχία ήταν εθνικό ζήτημα.
Οντως κάθε φορά που βλέπω εικόνες του ΄87 ανατριχιάζω, ειναι οι άνθρωποι που έκαναν την Ελλαδίτσα Ελλαδάρα!
..πήρα ένα σπρέυ και κατέβηκα στην Ομόνοια πάνω σε ενα αγροτικό μαζι με άλλους...πολλούς μέχρι ξημέρωμα, ανεπανάληπτες στιγμες!
Σαν σήμερα, 14/06/1987-14/06/2009!
Μέσα σε αυτά τα 22 χρόνια ζήσαμε την τότε επανάσταση του ελληνικού μπάσκετ και φτάσαμε στην σημερινή απαξίωση του παρά την πρωτιά στο Ευρωπαϊκό του 2005 και τη δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο το 2006. Μέσο όρο εισιτηρίων φέτος στα γήπεδα της Α1 1.428, δωδέκατη η Ελλάδα στην Ευρώπη. Μέχρι και η Α2 των Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία κόβουν πολύ περισσότερα! Απίστευτο!
Δημοσίευση σχολίου